W przypadku choroby alkoholowej często osoby najbliższe choremu są współuzależnione. Współuzależnienie polega na podporządkowaniu swojego życia osobie chorej. W związku z taką postawą pojawia się cierpienie, gdyż osoba taka przestaje się realizować, a żyje zgodnie z rytmem swojego uzależnionego bliskiego. Osoba współuzależniona nie realizuje własnych potrzeb.

Osoba współuzależniona przeżywa skrajne emocje od euforii do depresji i lęku. Warto podkreślić, ze wraz z osobą uzależnioną choruje cała rodzina i wszyscy jej członkowie powinni poddać się leczeniu. Terapia dla rodzin jest podobna jak ta osoby uzależnionej. W ramach tej terapii konieczny jest indywidualny kontakt z terapeutą jak i zajęcia w grupie. Pierwszymi symptomami uzależnienia są problemy z zasypianiem oraz rozdrażnienie. Dodatkowe objawy to:
– depresyjne nastroje,
– gwałtowne zmiany nastrojów,
– niskie poczucie własnej wartości,
– lęk przed zmianami.

Leczenie współuzależnienia od alkoholu w klinice jest bardzo intensywną formą leczenia. Warto podkreślić, że osoba, która uczestniczy w dziennej lub stacjonarnej terapii odwykowej może skorzystać ze zwolnienia lekarskiego. Terapia zamknięta w klinice zajmuje zazwyczaj od 6–8 tygodni. Współuzależnienie wymaga psychoterapii. Przy leczeniu współuzależnienia istotne jest odbudowanie zaufania do samego siebie, w relacjach międzyludzkich oraz z partnerem.

terapia wskazuje osobom współuzależnionym jak wyglądają mechanizmy regulujące współuzależnienie alkoholowe, co pozwala współuzależnionym odrzucić błędne i nieskuteczne zachowania. Terapia pozwala uwolnić się od ciężkich przeżyć. W trakcie leczenia współuzależniony poznaje mechanizm problemów alkoholika, jakie mogą być konsekwencje nałogu oraz współuzależnienia, a także jak stawić czoła kłopotom spowodowanym przez zachowanie alkoholika. Terapia powinna także objąć ondywidualne, jednostkowe kłopoty funkcjonowania każdego z członków rodziny w związku z życiem z alkoholikiem.